Dit is een testomgeving. Alle orders zullen worden genegeerd
De crisis van de EU en de ondergang van de Romeinse Republiek
— historische parallellen —
David Engels (1979), hoogleraar geschiedenis van de Romeinse republiek in Brussel (VUB) kan als geen ander de parallellen trekken tussen de laatste fases van de Romeinse Republiek en wat die gemeen heeft met de EU van nu. De verrassende resultaten leverden hem de afgelopen jaren vele lezingen, interviews en media-optredens op in heel Europa en Amerika.
Zo spiegelt hij de crisis van de Europese instellingen aan het einde van Rome, om maar te zwijgen van de problemen rond het democratische gehalte van de EU, de opkomst van populistische partijen waarin een nieuw en sterker leiderschap opstaat ten opzichte van de klassieke partijen, zijn slechts een paar grote parallellen. In het klein is het de groeiende werkeloosheid en criminaliteit die hun uitwerking op de Europese volkeren niet missen.
“Rome was net zo multicultureel als de eu. En even politiek correct. Griekse en andere immigranten stroomden de republiek binnen, omdat er werk was en het leven er goed was. Senatoren spraken behalve Latijn ook Grieks. Syrië meldde zich spontaan om erbij te horen. Maar net als in Europa voedde dit ressentiment bij de autochtonen. De afkomst van mensen werd daardoor juist heel belangrijk. Solidariteit in de republiek smolt weg. Er kwamen onderlinge gevechten, oorlogen.” (uit een interview met NRC)
— historische parallellen —
David Engels (1979), hoogleraar geschiedenis van de Romeinse republiek in Brussel (VUB) kan als geen ander de parallellen trekken tussen de laatste fases van de Romeinse Republiek en wat die gemeen heeft met de EU van nu. De verrassende resultaten leverden hem de afgelopen jaren vele lezingen, interviews en media-optredens op in heel Europa en Amerika.
Zo spiegelt hij de crisis van de Europese instellingen aan het einde van Rome, om maar te zwijgen van de problemen rond het democratische gehalte van de EU, de opkomst van populistische partijen waarin een nieuw en sterker leiderschap opstaat ten opzichte van de klassieke partijen, zijn slechts een paar grote parallellen. In het klein is het de groeiende werkeloosheid en criminaliteit die hun uitwerking op de Europese volkeren niet missen.
“Rome was net zo multicultureel als de eu. En even politiek correct. Griekse en andere immigranten stroomden de republiek binnen, omdat er werk was en het leven er goed was. Senatoren spraken behalve Latijn ook Grieks. Syrië meldde zich spontaan om erbij te horen. Maar net als in Europa voedde dit ressentiment bij de autochtonen. De afkomst van mensen werd daardoor juist heel belangrijk. Solidariteit in de republiek smolt weg. Er kwamen onderlinge gevechten, oorlogen.” (uit een interview met NRC)
